Nieuws van 3 september 2002

Dinsdag 3 september, onze tweede schooldag na de zomervakantie, was een gedenkwaardige dag. We wisten het al een paar dagen, maar zwegen als het graf. Koningin Beatrix komt in de Millinxbuurt en wil met enkele moeders in school praten over de opvoeding in die buurt. Onze assistente ouderbetrokkenheid, Keziban Korkmaz, nodigt moeders uit die denken dat ze met de burgemeester Opstelten gaan praten. Die is ook bij het gesprek. De hoofdgast vervult de moeders met zoveel respect dat ze bijna geen woord meer kunnen uitbrengen. We vertellen heel kort over de problemen van de afgelopen tien jaar en het werk van deze Christelijke school. We verwijzen naar de studie “Een drugsscene op Zuid (de Millinxbuurt)”, op 1 december 2000 gepresenteerd in onze school door de schrijver dr. E.J. van der Torre, in aanwezigheid van burgemeester Opstelten, deelgemeentevoorzitter  Lockhorst en de pers. Het Crisis Onderzoek Team van de Universiteit van Leiden geeft in deze messcherpe analyse aan hoe het ons allemaal is overkomen en hoe het eventueel elders kan worden voorkomen. 

De moeders vertellen over de opvoeding van hun kinderen. De school is goed, maar de buurt is slecht. Ze benadrukken het verschil tussen kinderen die alles mogen en buiten laat op straat lopen, en hun eigen kind dat ze willen beschermen en zelfs niet naar de disco willen laten gaan. Sommige moeders staan alleen voor de opvoeding en kennen ook weinig mensen in de wijk. Voor hun is bijvoorbeeld vrouwenhuis Cleo-Patria heel belangrijk.  We benadrukken ook dat I/D-banen, met name een conciërge en de klassenassistentes heel belangrijk zijn voor de kinderen en de school. De koningin stelt verschillende vragen. Alle moeders vertellen hoe lang ze in Nederland zijn, dat verschilt van 15 tot 5 jaar. Beatrix verklaart zich redelijk boos tegen de voorgenomen bezuinigingen op dit terrein. Ineke van Rikxoort, onze adjunct-directeur, vertelt dat vier van onze klassenassistentes meedoen aan het project Verborgen Talenten, om zich te ontwikkelen richting onderwijsassistente of zelfs lerares. De koningin vertelt ook dat ze  het altijd spannend vond om naar de rapportbespreking van haar kinderen te gaan, omdat ze zich dan als moeder beoordeeld voelde. Keziban vertelt over de cursus Opvoeden Zo die de opvoedingsproblemen bespreekbaar maakt en de moeders goede adviezen geeft. 

 

 

 

Informeel bezoek blijft niet lang geheim

Woensdag 4 September 2002

Rotterdam _ Het had een ongeregisseerd bezoek moeten zijn: een kijkje in de veelbesproken Millinxbuurt zoals die écht is. Zonder veel decibellen, knippende camera's en opdringerige Oranjefans. Maar hoe hou je geheim dat de koningin op bezoek komt? Niet dus: de tamtam doet zijn werk en de plaatselijke brassband trommelt Hare Majesteit in zijn enthousiasme bijkans de wijk uit. Het informele Rotterdamse bezoek van Beatrix gistermiddag was het laatste in een reeks onaangekondigde visites aan een aantal grote steden. In Den Haag, Utrecht, Amsterdam en Dordrecht bezocht ze al eerder projecten die iets van doen hebben met integratiebeleid. Dat het Rotterdamse stadsbestuur - gisteren vertegenwoordigd door burgemeester Opstelten - de Millinxbuurt voor haar selecteerde, is niet verwonderlijk: de verpauperde buurt in Charlois mag zich inmiddels weer een beetje 'leefbaar' noemen. Buurtbewoner Wim Goverde, schoolhoofd Stoffel Boot, parkopzichter Lies van Huizen mogen Hare Majesteit de veranderingen in de wijk vanmiddag laten zien. En hoewel dat op verzoek van de koningin het liefst 'spontaan' gebeurt, blijken al velen van tevoren ingeseind over het hooggeëerde bezoek. Woelen Boot, de 46-jarige directeur van basisschool De Akker, hoorde er zelfs vorige week al over en heeft naar eigen zeggen 'wel een nachtje' lopen woelen. De 45-jarige Goverde vernam het bericht ook al eerder en piekerde vooral over het handjesschudden: ,,Eigenlijk moet je Hare Majesteit zeggen, maar ik heb het uiteindelijk maar gewoon bij 'u' gehouden.'' Lies van Huizen (46) van het nieuwe Millinxpark heeft een avond eerder zelfs een cadeau gefröbeld, maar dat 'moet nog even een verrassing blijven'. Op de schooltrap, tussen de leerlingen die nog een glimp van het majesteitelijke blauwe mantelpak proberen te vangen, ademt directeur Boot weer uit. Het gesprek tussen hem, het staatshoofd en de allochtone moeders die over het Buurtmoederproject mochten vertellen, is 'prima' verlopen. Boot: ,,Nee, het maakt helemaal niet uit dat zo'n bezoek eenmalig is. Deze wijk komt zo vaak slecht in het nieuws dat goede publiciteit hoe dan ook zeer gewenst is. Dit is echt een opsteker voor de bewoners.'' En voor hemzelf. De koningin heeft hem laten weten dat ook zij het betreurt dat geknabbeld wordt aan het gesubsidieerde werk op scholen. De directeur: ,,Opvallend hoor, dat ze zo'n politieke uitspraak doet.'' Voor zijn school zijn de klassenassistenten die met subsidies worden betaald 'essentieel', zegt hij. Een van de moeders, de 28-jarige Zolikha Elouakili, hoorde wel vlak van tevoren over het bezoek. ,,Gelukkig maar; anders was ik wel erg nerveus geweest.'' Nu trilde ze een beetje, maar dat stopte toen de koningin het woord nam. ,,Echt een hele aardige vrouw. Heel gewoon. Nee, ze sprak helemaal niet bekakt.'' Elouakili en de andere moeders hebben zelfs met haar gelachen toen ze vertelde over de jeugd van haar koninklijke zonen. ,,De koningin zei dat ze altijd een beetje zenuwachtig was bij de bespreking van de rapporten van haar zonen. Want dat was toch het moment dat ze als moeder beoordeeld werd.'' Tuttebel Niet alle Rotterdammers reageren overigens vreugdevol op het koninklijke gevolg. 'Waar is die tuttebel?' vraagt een vrouw in joggingpak zich af. Een ander voelt zich buitengesloten: ,,Bezopen dat zo'n bezoek niet wordt aangekondigd. Waarom mogen zij wel met 'r praten en ik niet? Ze is toch de koningin van het volk? Nou dan.'' Parkopzichter Lies den Huizen wil geen kwaad woord horen. ,,Ik vind haar geweldig.'' Tijdens de wandeling door het park heeft ze Beatrix nog een presentje gegeven. Een foto van haarzelf, met haar naam. ,,Kan ze, als ze vanavond bij Claus is, vertellen met wie ze heeft gesproken. Want de ziekte van haar man: dat is toch oneindig veel belangrijker dan dit hele gedoe? Zij moet maar overal op komen draven, alsof dát makkelijk is.''